بررسی و تبیین نقش اقوام در امنیت کشور و چالش های پیش رو آن

موضوع قومیت در رویکرد امنیتی، یکی از شاخص های عمده در شناخت ظرفیت طبیعی کشورها برای نیل به توسعه تحلیل می شود. تصویر موزاییک اقوام در متن ژئوپلیتیک ایران پروسه ای تاریخی از چرخه فرصت- تهدید را فراروی منافع ملی ایران به نمایش گذاشته است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در چند اصل تنوع قومی را برای اقوام ایرانی به رسمیت شناخته 15 قانون اساسی ج - ا - ا، ناظر به جایگاه استراتژیک اقوام در ژئوپلتیک کشور است. در شرایط جدید، اقوام و اقلیت -19 - است. اصول 48 های قومی، زبانی و مذهبی به عنوان یکی از نشانه های همبستگی ملی تعریف می شود. از سویی در عصر موسوم به جهانی شدن که جهان به تعبیر مک لوهان به سبک دهکده جهانی نمایش داده می شود. کشورهایی با مختصات نظام سیاسی ایران، به دلیل تنوع قومی با چالش متنوعی روبرو می باشند. در این فضای معلق هویتی، تنوع قومی در جامعه ایرانی می بایستی با حذف ناسیونالیسم قومی و نهادسازی سازمانی و توانمندسازی اقوام ایرانی، بستری را برای مشارکت نهادی در متن نظام سیاسی بیابند تا با همگرایی اقوام، ضریب امنیت ملی افزایش یابد. ژئوپلتیک اقوام در جمهوری اسلامی ایران بدلیل تنوع قومی، تصویری شفاف، از زیست مسالمت آمیز اقوام و گروه های قومی را منعکس می کند. در این میان آرمان های ایدئولوژیکی و ملی جمهوری اسلامی ایران بسیاری از کلیشه های حاشیه ای پیرامون ناسیونالیسم قومی را خنثی می سازد. بر این اساس، نتیجه پژوهش حاضر که بر اساس مطالعات اسنادی و کتابخانه ای انجام گرفته است و جامعه نمونه تحقیق استان سیستان و بلوچستان درنظر گرفته شده است و بر این فروض مبتنی است که برخورد سخت افزارانه، امنیتی و سیاسی با گروه های قومی؛ سبب افزایش احساس محرومیت سیاسی و اقتصادی و نیز احساس رضایت، اعتماد و مشارکت سیاسی قومیت ها، توان سیاست سازی دولت در زمینه حفظ یکپارگی، انسجام و هویت ملی را کاهش داده و در نتیجه زمینه ی بهره برداری فرصت طلبانه کشورهای بیگانه را فراهم می آورد.

کلید واژگان :

قومیت، قوم بلوچ، امنیت

نویسندگان: علیرضا داداشی جوکندان،سهراب صالحی،میلاد رحمتی طولارود

جهت دریافت مقاله کلیک کنید.